3, 2, 1… GO!
Datorren astean emango diogu hasiera Hacking & Ekin lehenengo udako teknologia tailerrei. Egun hauetan landalan gabiltza zortzi egunetan burutuko ditugun jarduera guztiak prestatzen. Zortzi egun horietako bat automata eta robotekin arituko gara. Eta ziur gaude egun horretako protagonista nagusiak gure Cannybots auto “bihurriak” izango direla.
Cannybotak zer diren ulertzeko euren webgunean datorren deskribapenera jotzea da hoberena:
Cannybots are Open Source, 3D Printable Toy Robots that you can print using an ordinary home 3D printer
Cannybotak erosteko lehen arrazoia proiektu irekia zela egiaztatzea izan zen. Proiektua osorik dago dokumentatuta GitHub errepositorioan (hortxe topa daitezke stl fitxategi guztiak) eta robotak muntatzeko BOMa (material zerrenda) dokumentu honetan kontsulta daiteke. Robot txiki hauen “garuna” BluebRain izeneko plaka txiki bat da. Bere ezaugarriak ere GitHuben aurkituko dituzue.
Bigarren arrazoia beraien izaera duala da. Alegia, alde batetik “siguelineas” familiako robot arrunt bat da (lerro beltza ingerada zuritik bereziten dituen sentsoreak dituelarik) baina baditu RC auto baten ezaugarri propioak ere. Izan ere, smartphone edo tablet batean instalatu daitekeen aplikazio honi esker, Cannybot bakoitza “pistari lotuta” eramateko aukera dago. Roboten eta agintearen arteko lotura Bluetooth bitartez egiten da, plaka bakoitzak duen MAC pertsonalari esker. Horrela, pista berean Cannybot bat baino gehiago erabil dezakegu mugikor desberdinen bitartez kontrolatuta. Aplikazioak sentsoreen sentikortasuna aldatzeko aukera ematen du. Horrela, balio egokia bilatzen denean (guk egin ditugun frogetan 700 inguruan da) oso interakzio polita sortzen da autoen eta gidarien artean: Cannybotek arazorik gabe jarraitzen dituzte lerro zuzenak (azeleragailua igotzen bada, abiadura azkar handitzen da) baina biraketetan agintearekin “lagundu” egin behar zaie. Ondorioz, auto txiki hauek gidatzea ez da gauza samurra eta entrenamendu pixka bat eskatzen du (azpiko bideoan ikus daitekeen moduan) Esan daiteke garai bateko Scalextriak gidatzearen antza handia duela.
Aureko arrazoiak nahikoak ez badira, bada beste bat hezkuntza arloan bereziki garrantzitsua dena. Cannybotak programazio lengoaia desberdinekin kontrolatu daitezke. Esate baterako, Arduino edo mbed lengoaiekin programatu daitezke “over the air”, baita Scratch eta Cannyblocks-ekin (Blocklyren fork bat) ere. Azken bi hauek Raspberry Pi batean bakarrik erabil daitezke oraindik baina software garatzailearekin harremanetan jarri naiz eta badirudi laster aterako dutela Ubunturekin erabiltzeko aukera. Cannybotak Scratchekin kontrolatzeak aukera interesgarri pilo bat ematen ditu; burura datorkit, adibidez, nire gaztaroan probatu genuen LOGO dortoka. Kontutan izanda bai Raspian eta baita Ubuntu ere Debianen oinarritutako sistemak direla, ez dut uste oso konplikatua izango zaionik Wayne Keenani behar diren egokitzapenak egitea.
Ohiko robot “mozoloteen” aurrean Cannybot bixi-bixi hauek oso aproposak dira ikasleak robotikaren mundura gerturatzeko. Scratch bezalako tresnekin, labirintoetatik irteteko edota plano bateko emandako bi posizioen artean bide jakin batetik robotak desplazatzeko programak sortzea oso ariketa polita izan daiteke. Eta harago joanda, Tinkercad bezalako tresnekin, kotxe txiki hauen itxurak pertsonalizatzeko moduak asmatu eta diseinatzea oso interesgarria izan daiteke Lehen Hezkuntzako hirugarren zikloko ikasleekin, adibidez. Ikusiko dugu noraino heltzeko gai garen.
Azpian dituzue materialaren eta muntatze prozesuaren inguruko argazki batzuk. Interesgarria izango zaizuelakoan.
Trackbacks/Pingbacks